.
ఓ ప్రియురాలా… నీవెంత కఠినాత్మురాలవు
....నిర్ధాక్షిణ్యంగా నను ప్రేమలో ముంచేసి
ఆ ప్రేమ అలల తాకిడిలో ఊపిరాడని నన్ను చూసి
....ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతున్నావా!
.
బంతిపూల వనం నుండి బయటకు రాలేక
....చక్కర్లు కొట్టే సీతాకోకచిలుకలా
నను నీ తలపుల తోటలో బంధీని చేసి
....సంబరపడుతున్నావా!
.
ఇంత విశాల ప్రపంచంలో మరెక్కడా చోటే లేనట్టు
....చిన్నని నా హృదయంలో దూరి
గుండె చప్పుడును లాలిపాటగా మార్చుకుని
....నిద్రపోతున్నావా!
.
ఓ ప్రియురాల..
....నా మనసుకు ఊసువై మేనుకు శ్వాసవై
నేను నువ్వై నువ్వే ఆనందమై.. నన్ను జయించావా!
....నాకోసమే జన్మించావా!.
.
మీరు మంచి భావకుడే అనుకున్నాను,గొప్ప ప్రేమికుడు కూడా అన్న మాట. హృదయాన్ని తాకే కవిత. చాలా బావుంది
ధన్యవాదములు ప్రదీప్ గారు
Sir.
Who is that lucky girl? This can’t just be a poem for sure!
మీరు అడిగారు కాబట్టి చెప్పేస్తున్నాను వినయ్…నాది భావుకత్వం నుండి పుట్టిన ప్రేమికత్వం గాని… ప్రేమికత్వం నుండి పుట్టిన భావుకత్వం కాదండి.
ఒహొహో! జవరాల! ఎవ్వతెవీవు, ఈ భావుకుని మదినిండిన ప్రియురాలవు…….
ఆహా..ఊహాసుందరిని పేరడిగిన ఏమి సెప్పంగలదు మహాశయా..
చాలా బాగుందండీ మీ కవిత..:)) ముఖ్యంగా…
>>ఇంత విశాల ప్రపంచంలో మరెక్కడా చోటే లేనట్టు
….చిన్నని నా హృదయంలో దూరి
చాలా నచ్చింది..
మీ వ్యాఖ్యకు ధన్యవాదములండి అపర్ణగారు..
అమ్రుతం వంటి ప్రేను నీది
ధన్యుడను
wah waa wah waa!!!!!!!
షుక్రియా అజయ్ జీ
చాలా బాగా వ్రాసారు
ఈమధ్య కనపడటం లేదు రాజన్ గారు
ధన్యవాదములండి…అవునండి కొద్దిగా విరామం వచ్చిందండి
ఆఖరి లైన్లు బాగున్నై..
ధన్యవాదములండి శివ గారు